www.zdzislawasosnicka.fora.pl

TomekG

Już podczas pierwszych przesłuchań tej płyty postawiłem sobie takie pytanie.

Ja oceniłem, że miało to być/ że jest to coś pomiędzy "Julią i ja", a "Musicalami". Albo inaczej mówiąc, takie popowe "Musicale". Zastanawiam się czy to właściwa ocena.

Na pewno nie są to piosenki na typowe przeboje, główną rolę ma tu chyba odegrać pewien nastrój niż zdecydowane emocje.
"Juli i ja" jednak trudno odmówić przebojowości. Z drugiej strony Zdzisława Sośnicka nie miała przekonania do śpiewania tej piosenki, jako do zbyt mało wymagającej wokalnie.

Uważam właśnie, że tym co można zarzucić "Magii Serc" jest to, że nie dała pokazać Sośnickiej pełni swoich możliwości. Co prawda śpiewała już wtedy trochę innym głosem, ale raczej nie można jej zarzucić utraty możliwości głosowych i dopasowywania pod to repertuaru. Po prostu śpiewała głosem dojrzalszej kobiety w którym słychać nadal tą samą Zdzisławę Sośnicką.

Gdzieś właśnie z tego wszystkiego wyłania mi się obraz o którym wspomniałem na początku.

A może właśnie Romuald Lipko chciał stworzyć płytę przebojową w stylu "Juli i Ja, a nie nastrojową? Może jakikolwiek zamysł minął się z efektem końcowym?

StudioRytm

Widzę Tomaszu, że "Magia serc" jakoś nie wpasowuje Ci się w dorobek Sośnickiej. Tak odczytuję Twoje dotychczasowe wpisy dotyczące tej płyty.

Ja widzę ten krążek z kilku perspektyw. Otóż jak na rok 1998 jest to naprawdę nowoczesna muzycznie płyta. Gdyby postarano się ze strony patronów medialnych o lepszą, większą promocję piosenek, to było na niej potencjalnie kilka szans na duże przeboje. Do tego Zdzisława też porządnej trasy promującej płytę nie zrealizowała.

Smaków muzycznych Romualda Lipko też za bardzo na płycie nie słyszę, no może poza "Będzie co ma być" i troszkę w "Aniele stróżu..." Tak do końca nie wiem jaka była rola Lipko w czasie tworzenia się materiału. Czy przekazał Sośnickiej dema piosenek, a potem tylko na zakończenie jakby zatwierdził nagrany materiał? Używam słowo "zatwierdził" bo tak na potoczny język chodzi mi o akceptację, bo to w końcu On będzie wymieniony jak kompozytor. Więc może zastrzegł sobie ostateczną decyzję. Klimatów "Budki" na tej płycie nie ma w odróżnieniu od LP "Serce", gdzie czuć je od początku do samego końca i szkoda człowiekowi, że winyl miał tak bardzo ograniczone możliwości czasowe. Lipko w tym czasie pracował nad materiałem dla Darka Kordka więc może stąd jego nieobecność w tworzeniu się płyty.

Kolejna niewiadoma to rola i ewentualne naciski Sony Music co do oczekiwań muzycznych i wokalno-interpretacyjnych. Tak sobie nie raz myślę, że być może przestraszyli się, że Sośnicka zbytnio będzie chciała iść w wielkie wyzwania wokalne, potężny, atomowy głos i płyta się nie będzie przez to sprzedawać.

Stawiam też pytanie podstawowe, czym dla Zdzisławy Sośnickiej miała być ta płyta? Bo naprawdę nie mam pojęcia. Przypomnieniem się tylko, powrotem na estradę i do mediów, zaczątkiem czegoś nowego, bardziej dojrzałego i innego? Bo to już nie ta Sośnicka z lat 70 i 80, lecz dojrzała kobieta z postępującymi ograniczeniami.

Czy może nagrywając tę płytę zrozumiała, że obecny show biznes, jego wartość i jakość, zupełnie nie pasuje do tego co Ona ceniła najbardziej. Wysokiego artyzmu i pokonywania kolejnych wyzwań, bo jak mówiła "każda kolejna płyta powinna być choć krokiem do przodu!" Więc machnęła w końcu ręką na ten popaprany show biznes i wycofała się w prywatność, której strzeże konsekwentnie!

TomekG

To znaczy... ja mam pewne wątpliwości co tej płyty, i nawet z wpisów na forum można wnioskować, że nie tylko ja, ale tutaj pytałem hmmm, czysto technicznie. Wink

Po prostu chciałem wiedzieć gdzie inni umiejscawiają tę płytę muzycznie, czy też mogą wskazać, że widzą ją pomiędzy tym, a tym i ewentualnie podywagować jak chciał ją widzieć lub jak ją widzi Lipko( czy kto ją tam robił Wink

).

Ja lubię to co jest na tej płycie i lubię tak śpiewającą Sośnicką( a jakiej można nie lubić? Wink

). Jedyne nad czym się zastanawiam, to ewentualnie nad tym czego na tej płycie nie ma. Rozmawialiśmy już na temat jednorodności np. Zresztą nawet na to patrzyłoby się pewnie inaczej gdyby w tym okresie(odstępstwie kilku lat) powstały np. trzy płyty(w założeniu inne).

Ciężko też uznać za zarzut brak przebojowości. No, jeszcze zależy co przez to rozumieć. Smile

Ja zresztą napisałem o typowej przebojowości(cokolwiek to jest Wink

) Na płycie słyszę rzeczy mające ewentualnie potencjał przebojowości w typie "Juli i ja" właśnie. ( A jaka to przebojowość? Nastrojowa? Wink

)

Samej "Juli i ja" też nic nie zarzucam. W sumie można tak pomyśleć po tym co napisałem. Wink

Nie uważam żeby w każdej piosence wokalista/wokalistka musiał wchodzić na maksimum swoich możliwości technicznych. Na szczęście nie(tylko) o to tutaj chodzi. Smile

Ale podkreślam jeszcze raz, że akurat w tym temacie chodziło mi o to o czym napisałem na początku tego posta.